bir yerlerde başına kötü şeyler gelmiş olan insanların üzüntüsünü taa içerimde hissediyorum. bugün izmir örneğin. evleri yıkılan insanları düşünüyorum. önümüz kış napacaklar, nasıl başa çıkacaklar? ya hayatını kaybedenler? o telefona birçok mesaj gelecek ama sen yoksun artık, büyümesini keyifle izlediğin çiçekler, dolapta en güzel parçasını sona sakladığın pasta, okunacak kitaplar, sevilecek insanlar, görülecek yeni yerler...Hayyam boşuna dememiş :Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok diye.
yaşamın değerini çoğu zaman ıskalıyoruz basit sebeplerle. ıskalamayın.