kaynaştırma eğitim , özel gereksinimli çocukları yaşıtları ile ortak sınıfları paylaşması şeklinde tanımlanabilir. zihinsel, ortopedik, görme ve işitme gibi engel türlerine sahip çocuklar eğitilebilir düzeyde olması koşulu ile kaynaştırma eğitime tabi tutulur, öğretilebilir çocuklar, ise özel eğitim uygulama okullarında eğitimlerine devam eder. kaynaştırma eğitim eğitilebilir düzeyde olan çocuğun. maksimum derece, yaşıtları ile aynı ortamda bulunarak. onları model alarak sosyal becerilerini geliştirmesi hedeflenir. kaynaştırma eğitimde çocuğun, rehberlik araştırma merkezi 'de saptanan ihtiyaçları doğrusunda bireysel olarak hazırlanan eğitim programı dahilinde bütün gelişim alanlarını desteklemeyi hedefler.
bu ana eğitimin yanında çocuğun hali hazırda kayıtlı olduğu rehabilitasyon merkezi tarafından desteklenir.
kaynaştırma eğitim 3'e ayrılır bunlar:
tam zamanlı kaynaştır: özel gereksinimli öğrencinin günün tamamanı yaşıtları ile aynı ortamda tamamlaması.
yarı zamanlı kaynaştırma: özel gereksinimli öğrencinin gününün belirli bir kısmını yaşıtları ile aynı ortamda tamamlaması.
tersine kaynaştır: normal öğrencilerin, özel gereksinimli öğrencilerin okuluna kabul edilmesi şeklinde uygulanır.
özel gereksinimli öğrencinin durumuna göre, kendi yaşının gerektirdiği sınıfa yada kendine uygun olan alt yada üst sınıflarda olması şeklinde uygulanır. kaynaştırmanın en çok sınıf tekrarı yapıldığı okul öncesi dönemde, öğrenciler öğretim öncesi beceriler i tamamlayamadığı durumda tekrarlayabilir. okul döneminde ise sınıf tekrarı durumu söz konusu değildir.
türkiyede kaynaştırma eğitime ihtiyacı olan çocukların en büyük problemleri şunlardır:
engel türleri hakkında çok fazla bilgisi olmayan sınıf öğretmenlerinin , özel gereksinimli çocuğun problem davranışlarını nasıl kontrol edebileceğini bilmemesi.
velilerin, özellikle zihinsel yetersizliğin bulaşıcı olduğunu zannetmesi ve çocukların arkadaşlık etmemesi için örgütlemesi ( evet. hala böyle oluyor)
çocukların, özel gereksinimli bireyle ilgili önceden bilgilendirilmemesi sebebiyle çocukların korkması yada dışlaması.
çocukların bireysel eğitim planlarının gerçekçi beklentiler dahilinde hazırlanamaması ve çocuk için travmatik olabilecek derece zorlanması.
rehabilitasyon araştırma merkezlerinin çoccukların ihtiyaçlarına göre değil, ailenin ekonomik ve sosyal düzeyine göre kaynaştırma önermesi.
idarenin özel gereksinimli bireyin asıl eğitim alması gereken kurumun devlet okulu olduğu unutup, (büyük harfler ile) destek eğitim kurumlarının sorumluluğu konusunda ısrarcı olması.
ve son olarak ekmek isterim ki , çocuklara okulda her türlü akademik becerileri kazandırabilirsiniz ancak insani becerileri kazandıracak en iyi yöntem kendisinden farklı olan birey ile aynı ortamı paylaşabilmesi ile sağlanabilir.