2018 yılının 18 Ekim günü bir gece önce sigaram bitmişti.o gün sabahtan öğlene kadar almadım ve işe gittim (16-24 vardiyası). bırakmayı bir kez daha denesem diye aklımdan geçirdim. fakat saat yaklaşık akşam beş gibi sinirden kendimden geçiyorum. "lan iyisi mi kimseyle dalaşmadan bir paket alayım" dedim. anam bakkala bir geldim kapalı. iş gereği devamlı sahada çalışıyorum, büro köy yerinde. yarım saat volta attım. tekrar geldim yine kapalı. delireceğim. en iyisi vardiya noktalarını gezeyim diye arabaya atladım. gezdikçe aklımdan çıkmış. gece oldu. "iyi dayandım ha!" dedim. bir daha içmedim. ilk 15 gün baya sert git geller yaşadım. zamanla sert isteklerin süresi yerini anlık hatırlamalara bıraktı. dile kolay 23 sene yemek yemişim yakmışım, kahve içmişim yakmışım, bira içmişim yakmışım, filmin en heyecanlı yerinde geriye sarıp yakmışım. servise binmeden ve inince yakmışım. hareket otomatiğe bağlamış. sigarayı bırakması, alışkanlıkları bırakmaktan daha kolay. on ay geçti hala bir an "bi tane yaksana" diye kendisini hatırlatır namussuz. ama artık içmeyi kendinize yediremeyeceğiniz yere gelmişsinizdir.
ha sigarayı bırakınca şu kadar para cebimde kalır diyorsan işte o güzel bir masal. yine paran kalmaz, kilo alırsın, ağzında bi türlü bitmeyen yaralar çıkar vs. ama yine de içmemek güzeldir. kendinizle ne kadar gurur duysanız azdır. büyük bir savaş kazandınız çünkü.