Stilli bir durma faaliyetidir. Biraz şöyle durayım, şimdi kıvrılıp bükülüp az da böyle durayım, gibi.
Felsefesini bilmem, ruhani yolculuklardan anlamam. Benim ruhum düz adam samidir. Öyle arınma, bütünleşme, ayrışma vs ihtiyaçları yok. Veriyorum yemeğini seksini, it gibi mutlu yaşıyor.
Neyse şimdi yogiler bana kızacak; ama valla sıkıntıdan öldürür bu.
Hayatı spor olan, aşırı hoplamalı zıplamalı kardiyolu işleri seven bir bacınız olarak son dönem bir kas yapma, bir göt şişirme sevdasına düştüm, zaten pek esnek sayılmazdım, olan becerimi de kas yapma yolculuğumda kaybettim. bana mutabakat halinde herkes "yoga esnetiyor" diye önerip duruyor; ama umarım haklılardır. gerçekten hayatımda bu kadar sıkıcı bir şeyle uğraştığımı hatırlamıyorum. değse bari.
ruhu dinginleştirir, ruhu dinlendirir, ruhla bedeni bütünleştirir diyip duruyorlar; ama benim ruhuma hafakan bastırıyor anca. zaten benim iki tane ruh halim var hepi topu. ya mutluyum ya öfkeli. default ruh halim mutlu, arada birileri gıcık edip öfkeli hale getiriyorlar, etkisi geçince yine mutlu oluyorum. yoga benim mutlu ruh halimi bozuyor. esneme hevesimden tahammül ediyorum. bunu yapınca nasıl mutlu olunuyor, vallahi anlamadım. normalde mi çok mutsuz bu insanlar?
zaten ben genel olarak bu yavaşlık, sakinlik öneren felsefeleri de anlayamıyorum. yok yemek yerken başka işle uğraşmayacakmışız da yemeğin tadına varacakmışız, yok yürürken bilmem neyi hissedecekmişiz, yok göğe bak üç nefes al, yok domal beş nefes ver. matın üstünde çürüdüm yavaşlıktan. 21. yüzyıl insanıyım ben, aynı anda üç iş yapmadığımda zaman boşa geçiyormuş gibi geliyor. kedi bile yadırgadı yoga yapan halimi. ürkek ürkek yanaşıp yavaşça pati atıyor kafama. öldüysem yiyecek galiba piç, canlı mıyım onu kontrol ediyor.
şunca sıkıntıya esneyemezsem bana yoga önerenlerden tek tek soracağım hesabını. gevşemem gereken faaliyette dert sahibi oldum.
mutlu olmak için boks iyidir boks. valla bak. esas eğlence orada.