Gelecek düşünceleri yaparken çok oluyor. Bilmem kaç sene sonra 40 sonra 50. Orta yaşın üstünde algısı zaten 40 üstü. Kendime bakıyorum. Hiç bir şey yok. Hemyaşlarımın hayatlarına bakıyorum, çoluk çömbelek, pikaplarla doblolarla piknikler sahil gezmeleri. Ben hala çocuk gibi. Hiçbir şeyim yok üstelik.
Hastalanıyorum sürekli, üstelik kronikleşmekte. Ölmek filan aklıma gelince de millete sıkıntı olacağım diye üzülüyorum. Ağlayacaklar, gömmeye çalışacaklar, eşyalarım filan... Aralıksız çalışabiliyorum sanırım yaşlı dede olunca da öyle çalışabileceğim. Yaşlı dede ne ya, genç dede mi var? Halla halla. Var tabi! Adam erken evlenmiş, çocukları erken olmuş, onlar da erken evlenmiş yememiş içmemiş torun yapmışlar! Ne var?!
Çorba çorba. Önceden çorbayı, sıcak birşeyleri sallamazdım. Şimdi çorba içtiğimde ohh içim ısındı diyorum. Vitaminli faydalı bişeyler aldığım, vücudumun azıcık sağlık kazandığını güçlenmeye çalıştığını hissediyorum. Kimler ayakta ölürdü ya? Ben ayakta ölmeliyim bence. Böyle yataklı döşekli ne o öyle. Metal ve gürültülü müzikler kafama birkaç kafa daha ekliyor. Ha üzülüyor muyum? Neüzülcem yea. Bi ton şeye üzülüyomuşum zaten. Hof!