ben bir gun kantinden cikip elimde cay bardagimla okula yururken 5-6 kopegin saldirisina ugradim. aylarca asi olmak zorunda kaldim. cunku kopekler sahipli degildi ve takip edemedim. sonrasinda yavas yavas olustu bu korku. saldiridan once bu korku yoktu. gece yalnizken bile yolda kopek gorsem tirsmazdim. ama sonrasinda yolumu degistirmeye kadar vardi. bir aksam yururken bir kopek uzerime dogru gelmeye basladi. ben kactim o geldi. bos bir arsada arkama bakarken dustum. ben yerdeyken yanima geldi. kocaman bir kopekti. kuyrugunu salladi, kokladi sonra cekti gitti. sanirim benimle oyun oynamak istemisti. bense donup kalmistim. sonrasinda bir kac gun olayin etkisinde kalip bir sey yapmaliyim diye dusundum. ve sokak kopeklerini besleyen bir arkadasimdan yardim istedim. ne kadar cok korktugumu anlattim. sokak kopekleriyle terapi yaptik. yavas yavas yaklastim. onlari besledim. adim adim tum korkumu yendim.
