çok sevdiğim bir dostum vakti zamanında "hassas bir ruh" olarak tanımlamıştı kendisini. bu sav, purcell'in klavsen besteleri dinlendiği zaman kendini fazlasıyla aşikar eden bir durumdur. duygusal katarsisin tavan yaptığı, naif bir ilhamla süslenmiş iki adet çalışmasını şöyle bırakayım:
