uğruna ecdadımızın savaş verdiği, kan döktüğü şehit düştüğü memleket. 1910 yılından ikinci dünya savaşı sonuna kadar japon imparatorluğu'nun hükmü altında kalan kore, savaşın bitimiyle birlikte rusya ve amerika tarafından kurtarıldı. coğrafi koşullar gereği rusya kuzey taraftan amerika ise güneyden daldı elin memleketine, bi güzel kurtardılar. büyük savaşta müttefik olan bu iki ülke, savaş biter bitmez başlattıkları soğuk savaş dönemi ile birlikte kurtardıkları kore parçalarına kendi rejimlerini ihraç etmeye giriştiler. iki korenin de kukla devletleri ülkenin tamamı üzerinde hak iddia etmeye başladılar ve bu dalaşma 1950'de sovyet ve çin destekli kuzey kore ordusunun güneye inmesiyle başlayan iç savaşa yol açtı. olaya tek başına müdahil olmayı tercih etmeyen amerika'nın talebi üzerine birleşmiş milletler konseyi rusya'nın vetosuna rağmen güney kore tarafında kore'ye müdahale kararı aldı. şimdi zurnanın zırt dediği yer. dönemin tc başbakanı adnan menderes ve cumhurbaşkanı celal bayar ellerine tuzluğu alıp koştular. toplanacak birleşmiş milletler gücüne türk ordusundan bir tugay tahsis ettiler. bir tugay yaklaşık beş bin kişi. bu savaşın sonunda türk tugayı kimi kaynaklara göre 721, kimi kaynaklara göre ise 741 şehit verdi. 2000'in üzerinde de yaralı. kayıplar ve savaş esirleri de cabası. şimdi anadolunun köylerinde tabelasında koreli yazan bakkal dükkanları, aile lakapları var. hepsi bu savaştan kalma. peki niye öldü bu insanlar, bu tugayın karşılığında türkiye, kuzey atlantik paktına kabul edildi. hani şimdi tv'larda çıkalım ne olacak diye tartışılmaya başlanan nato yani. çıkalım tabii. kan dökerek girdik o pakta biz. çıkalım şimdi nolucak. nato yanlısı da değilim ama bilir bilmez boş konuşan insanlar çıkalım deyince sinirim zıplıyor.
