şiirlerini kendi sesinden dinlediğimden beri yazdığı her şeyi onun tonlamalarıyla okuyorum. şunu okusaydı kimbilir nasıl güzel okurdu diye içimden geçirmiyor değilim;
"üşüyüp yorgun düştükçe yüreğim kendime görünmez sıkıntılar büyütürüm. ne senin o dilsiz uzaklığın ne benim bu rezil gerçeğim bir çift kanat kesilir gövdem çıkar gelirim; esmerliğine senin günışığı giyinmiş o sıcacık tenine. akşam yüzüme yüzüm sulara bir korku gölgesi gibi vurdukça düşerine sığınırım senin, aydınlık anılarına.. gözlerin düşer aklıma, kirpiklerin saçların, avuçlarıma alırım, tel tel sarınır ısınır avunurum..."
