fazla genelleştirmeye maruz kalmasından dolayı olumsuz anlamda çarpıtılmaya veya kutsallaştırılmaya mahkum kalan eylem. üzerinde yürütülen fikirler ve tartışmalar aynı düzlemde hareket edemiyor çoğu zaman.
kitap okumaktan kasıt, herhangi bir içeriği özümsemek veya sanatsal ruhu hissetmek olmalıdır. içerik olarak bakınca, kitap genellemesi yapamazsınız, ancak dilin gazabına uğruyoruz. bir sosyal medya fenomeninin çıkardığı vasat bir kitaba, adı üstünde "kitap" denebileceği gibi, kafka'nın dava adlı eserindeki varoluş temasını işlemesi de "kitap" diye adlandırılır. içerik odaklı yaklaşmak, kitap olgusunu detaylı alt başlıklara ayırarak kategorize etmek; kişiyi kitap romantizminden kurtarabileceği gibi, sağlam içeriklerin hafife alınması hatasından da kurtarır.
bu şekilde "ah o kitabın kokusu var ya, internet, e-kitap yanında halt yemiş," demenin anlamsızlığı daha belirgin bir halde zihinde çalıverir. aynı şekilde "kitap devri bitiyor," demenin ise düşünsel ve sanatsal uğraşların bittiğine yönelik bir ifade olduğunu görmekle, saçmalığının anlaşılması aynı yerde biter.
kitaplara, dergilere, yazılara, bilumum düşünsel ve sanatsal öğelere salt içerik olarak yaklaşın. şeklen bir şeyleri ifade etmeye çalışmanın pek bir anlamı yok.
belki ileride somut bir kitap elimizde bulunmayacak, e-kitap olayı ve internetteki bilgi, makale sayısı gün geçtikçe katlanarak artmakta. bununla beraber hazır bilgilerin de gücünü artırdığı bir gerçek. belki bazı sanat ağırlıklı eserler zamana yenik düşecek, bilmiyoruz. hala bir şeyler üretilmekte ve insanların önem odağı değişmekte. düz sanatsal eserlerden, salt düşünsel öğelere kaçan kitle var. bazı eserleri muhafaza etmek istemek ve umarsızca savunmak bağnazlık olur, ancak hoş bir üslup ve yazı dilinin de tarihe gömüleceğini sanmıyorum.
