bu şarkının bende yarattığı duyguları bünyem senelerdir aşamadı. aradan yıl geçse de, sanki her dinlediğimde aynı hormonlar salgılanıyor. zihnen sistem geri yüklemesi yapabildiğimi hissettiğim, zihnimde özgü konumu olan bir şarkı.
sadeliğin cazibesi başka. afili sözlere gerek kalmadan, teşbihin dibini görmeden, karmaşadan uzak, olanın duygusunu yakalayabilmek daha tatlı olabiliyor. müzikal tonların sıcaklığı, alpay'ın yorumuyla da birleşince tadından yenmiyor.
ayrıca bora ayanoğlu, sözlerin sevgiliye yazılmadığını, şarkının sosyalizm teması içerdiğini açıklıyor. müzik eleştirmenleri de şarkıyı "proleter sınıfı türkçe popa dahil eden ilk örnek" olarak göstermişler.
"tütün saran kız" tasvirindeki sistematik rutinin düşünsel kasveti, hayallere gebe olan zihinle girdiği çarpık denklemden çıkmaya çalışırken, denklemden habersizdir fabrika kızı. tanrı ne verirse geçinir gider, yeter ki mutlu olsun yuvası.