kapitalizm pandemiyle yeni bir evreye giriyorken maslowun hiyerarşik ihtiyaçlarının önemi abartılacak kadar artıyor. dünya nüfusu alıp başını gidiyorken, ülkem özelinde işten arta kalan mutluluk zamanları yaratmak, evlilik ve çocuk ikilisine sıkıştırılmış. aslında toplumsal olarak normlara ayak uydurabilen kendini gerçekleştirme yolunda tamamlanmışlık hissediyor. her şeyden önce insanın dünyada kendini mutlu kılması maddi sorunlarla imkansız hale geliyor. sistemin oturduğu basamaklar hepten çürümüş durumda. inanç ve uğraşlar artık eski ilgisini göremiyor. felsefe yapacak gurular bile dünyadan silindi. şimdi oturup bir yeni dünyaya bakıyorum instagram, twitter kullanıcıları aslında yeniden doğurabiliyor kendini; yani varolan mekanizma bu alanı kendince şekillendirmiş. dünyada bir yaratım alanı olmayan birey mutlu olma telaşında. ilgi alaka alanları tekno alemin kurbanı. başa dönecek olursam kapitalizm artık tüm edilgen insana aynılastırarak bir yanılsama sunabiliyor. bunlar gerçek doyum sağlar mı? bir süre götürür insanlığı peşinden. sonrası kaotik bir süzgeç. o sonrası, depresyondan çıkışın eseri olacak.