bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
***
dostlar aslında bilmiyorum buraya bu linki atmam belki hoşunuza gitmeyebilir, eğer öyleyse bu metni oylayarak bunu belirtin çünkü burası bir reklam panosu değil ben sadece belki hoşunuza gidebilir diye düşünüp atıyorum. ayrıca... hazır gelmişken biraz içimi dökmek de isterim tabi...
bu aralar hiçbir derdim yok. kendi alanımdan birinin yanında sekreterlik tarzı bir iş buldum ama devam etmemin bir kesinliği yok. bana kalsa ben hep orada olmak istiyorum. oradayken çok mutluyum çünkü istediğim atmosferin içindeyim ama sanki onun bazı kaygıları var gibi ve her an benden bu yetkiyi alabilirmiş gibi hissediyorum. hiç istemem bunu. o kadar ihtiyacım var ki o işe para vermese gönüllü gel dese gelirim ama çok vicdanlı biri. tam da bu yüzden korkuyorum. çünkü onun işi de yeni ve beni suistimal ettiğini düşünürse bir şekilde devam ettirmez bunu. ben tüm bu hissettiklerimi ona iletmenin bir yolunu buldum ama ve yaptım da. umarım bu durum kesinleşir.
bir başka mutlu olduğum yer sosyalleşmeye çalışıyordum çünkü alanım benden bu yeteneği ister. başarıyorum. ve de başarırken bazen başıma cebelleşmek istemediğim bazı dertler alıyorum. kimseyle flörtleşmek gibi bir amacım yok mesela ama yanlış anlaşıldım kaygısı taşımamı sağlayacak teklifler geliyor. keşke bu konular net konuşulabilse.
peki tüm bu saçmalıkları anlatırken beynimde neden bob marley'den don't worry çalıyor? beynim bana mesaj vermeye çalışıyor olabilir mi?
tam istediğim gibi hayatımın iplerini elime almaya başladım. örneğin geçen gün eve 12'den sonra geldim ve ebeveynim bana kızmadı (burada sitcom tarzı bir kahkaha sesi hayal ederseniz iyi olur).
bir de kendi üstüme bir şeyler alıyorum mesela geçen gün eve wifi çektirdim ve tüm sorumluluğu bende. ama çok unutkan biriyim ben. ya bir şeyleri unutursam?
mesela yarın ales başvurusunu yapmayı tekrar denemem gerektiğini 5 dakikalığına unuttum. 5 dakika unutan yarın da unutur. ufff!!!!
hayat istediğim gibi gidiyor ve ben hepsini kaybetme korkusu yaşıyorum. çünkü biliyorum hep böyle olur, inişler, çıkışlar.. sadece çıkarken mutlu ol, inerken de kendini yıpratmayacak şekilde üzül. ama ben anlamıyorum ki !
hocam benden geçen yazımı ingilizce anlatmamı istedi ve ben mesajımın sonuna kalp koydum. bu konu aklımı karıştırıyor. çünkü bir önceki metnime çok güzel falan dedi 1 tepki verdi. buna hiçbir şey yazmadı... acaba yalakalık yaptığımı mı düşündü, yoksa haftasonu böyle şeylerle uğraşmak mı istemedi? bundan endişe duymuyorum ama ben yanlış bir şey yapmadım.
nedense kendimi kötü hissetmek için sebep arıyor gibiyim. galiba mutlu olmaya alışık değilim bu yüzden beynim reddediyor. eh 2 yıldır stres içerisindeydim rahatlamayı, kaygılarımın azalmaya başlamasını tanıdık bulmadığı için engellemeye çalışması normal.
en iyisi biraz dinlensin yazık ona. benim beynim olmak çok zor bir şey eminim o da memnun değildir benim elimde olmaktan. yani. kendi elinde olmaktan.