bu konudaki ilk girdiyi ekşisözlüğe 16 yıl önce yazmıştım. kıymetli kulzos; sonunda bıraktım sigarayı. sigarayla ilgili refleksler, hatıralar silindi gitti. aşağı yukarı 9 yıl önce, "şu sigara son sigaram olacak" dedikten sonra o son sigarayı içmedim. ve bırakmış oldum. bu kadar basit şekilde bitmesine halen şaşırırım. şimdi düşününce; son sigaramı nerde, ne zaman, nasıl içtiğimi hatırlamıyor olmak hala acayip geliyor ama hakikaten hatırlamıyorum. belki de bu yüzden bu kadar acısız ve temiz biçimde bırakabildim. sigara bırakma dönemimle ilgili olarak kafamda iki tane imge var. ilki, allen carr'ın yöntemine ilişki youtube'da izlediğim videodaki, sigara bağımlısının vücudundaki nikotin isteyen canavarcık. ikincisi de o dönem bir şekilde kafamda uyanan bir görüntü: sigara yüzünden, ileride dünyaya gelecek çocuğumu kollarıma aldıktan hemen sonra, korumasız yavrumu bu dünyada yalnız bırakıp öleceğim. bu son fikir neden ve nasıl oluştu hiç bilmiyorum. ölüm korkum yoktur; o dönemde evli değildim; çocuk fikri hiçbir şekilde kafamda yoktu. ama bu fikir bir şekilde oluştu ve de pek güzel oldu.
bence, vakti zamanında sigarayı bırakmak için yaptığım olumlu her şey bir araya gelerek, son denememi başarıya ulaştırdı. sigarayı bırakmayı sen de denemelisin kıymetli okuyucu. evet uğraştırıyor, evet yorucu bir süreç, evet birçok kez denemek gerekebiliyor ama eninde sonunda oluyor be.
arada bir dolaylı olarak yokluyor tabi. keşke sigaraya çok erken başlamasaydım da şimdi de püfür püfür içebilseydim dediğim zamanlar oluyor. yılmamak lazım sevgili okuyucu. hayat her daim bir mücadele. şu anda sigaranın bana hatırlattığı tek şey pis kokan eller.