insanın en büyük korkularından. kibirli ruhların hakimiyet arzusunun baş düşmanı olarak karşımıza çıkar. ölüm de insan kibrinin karşısında dimdik durur, fakat bu eylem ölümden öncesi ve sonrasını kapsamasıyla yaşamın her daim içinde diridir. belki de bu yüzden, unutulmanın kaygısını yaşayan bireyler ölümden daha beter demişlerdir kendisine. çünkü insanın kendisine biçtiği yegane amaç mutluluk, yaşam çizgisi boyunca unutulmamayı kendine yol arkadaşı edinmiştir. insan; kibri yüreğinden taşa taşa bu yolda kendini maskelemiş, zaman zaman kötülüğün de büyüsüne kapılmıştır. unutulmamak adına nice aklı başında insan birer nadana dönüşmüştür. terazisi kaymış diğer tüm eylemler unutulmak eyleminin önüne geçmek adına set gibi gerilmiştir. kimi başarılıdır bu hususta kimi başarısız. ama açık olan şey, unutulma korkusunun patetikliğidir. büyük kibrin başka akıllarda yer bulamayışını kabullenememesine sebep olan gerçektir.