bana, bitirene kadar: 'acaba don kişot bir deli miydi yoksa insanlar başkalarının onlara ne yapmaları gerektiğine; özellikle ve özellikle, nelerin normal olup nelerin normal olmadığını anlatmalarına çok mu fazla alışmışlardı?' sorusunu sorgulatan roman. normal olmayan şeyler yapanların tüm toplumca adeta çarmıha gerilmesi sonucu modern dünyada don kişot karakteri nesli tükenmiş olma noktasına geldi. sanırım insanoğlu farklı renkleri pek fazla hak eden bir canlı değil. herkesin aynı şekilde konuştuğu, aynı türde espri yaptığı, aynı tarzda giyindiği ve aynı sıradanlığı benimsediği günümüz dünyasında daha da çok anlıyorum bu romanın yazılma amacını. cervantes gerçekten bir dahiydi.