olumlu dunya gibi son zamanlarda izledigim en komik turk filmlerinden birinden sonra beklentinin yanindan gecmemis komedi filmi. karakterler olay orgusunden kopuk bir sekilde karikaturize olmus, herhangi bir hikayeleri yok ve skecler uzerinden bir kac duruma gulduruyor film sadece. kaldi ki bana gore bazi durumlar gereksiz uzatilip ee tamam hadi noktasina getirmis, bazi yerlerde de insanin gozune gozune sokulmus. belki de beklentim yuksek oldugu icin ve yurt disinda izleyebilmek icin cok ugrasmanin getirdigi bir hayal kirikligi var bilemiyorum. eyvallah sonunda verdigi mesaji guzel, ama filmin sonundaki monolog olmasa filmin boyle bir mesaj kaygisi var diye bir saniye dusundurtmuyor insani film sirasinda. hani insan az da olsa birazcik dokunur vermek istedigi mesaj ile alakali konulara. seri katile ayri bir parantez acmak istiyorum. hani sanki (bkz: jean christophe grange) okuyup abi millet ne kadar enteresan cinayetler yaziyor, ne enteresan katiller var fikriyle yola cikilmis, ama filmin icine yedirilemeyince o da bir anlam kazanmamis. bir dahakine artik ne diyelim.