İnsan kimi zaman kendi kendine kalmak istiyor. Size kalabalıklar içindeki yalnız olmaktan bahsedebilirim; evet öyle yapacağım. İnsanlar görüyorum etrafımda, beni anlıyor görünen arkamı döndüğümde bildiğini okuyan. İnsanlar görüyorum aynı dili konuşup, aynı duyguları paylaşmadığım. İnsanlar görüyorum avazım çıktığı kadar kadar bağırırken ben, beni duymayan. Kulaklarını tıkamış insanlar.. İnsanlar görüyorum sadece kendilerini anlatan, istediklerini söyleyen. Bir sürü şey var aslında. Hayatta en büyük yaptığımız hata yalnız olduğumuzu kabul etmemek. Aslında herkes yalnız. Bir gün geliyor ki nefesiniz bittiğinde kimseye ihtiyacınız kalmıyor aslında biliyormusunuz. Kalabalıklar etrafımda her zaman varlar, ben onlara artık gülümsüyorum ve yalnız kalmanın bir kader değil, bir secim olduğunu söylüyorum. İnsan kendini tamamladığı zaman kimseye ihtiyaç duymaz aslında. Yalnızlığında da mutludur, küçük misafirler ağırlanır, güzel mutluluklar yaşanır ama insan her zaman yalnızdır.
