türkiye cumhuriyeti sınırları içerisinde, ünvanı alındığında asıl bağlamından kopan meslek erbabıdır. bu ünvana sahip kimselerden 2020 itibariyle gereğinden çok fazla bulunmakta olup bu kişilerin kaydadeğer bir çoğunluğu niteliksizdir ve teknikerden öte işler çıkarma kabiliyeti ne yazık ki yoktur.
bu kişiler piyasada fakülteden bambaşka bir dünyaya sürüklenir. bu dünyada mantık sınırları eğitimli/eğitimsiz ve kesinlikle köylü kurnazı müteahhit çoğunluğu veya bu müteahhitlere çoktan köle olmuş mimar ağabeylerinin ablalarının vizyonu ile sınırlı olmakla birlikte, bu dünyaya giren kişiyi de benzer yönde ister istemez değiştirir. bu sebeplerin ağırlığı öyle hissedilir boyuttadır ki fakültelerde henüz öğrenci iken 3+1 ev çizme hayali kuran, ezberi ve çalışkanlığı ile mutlaka fakülteyi bitirecek olan insanlar ortaya çıkarmıştır.
iyi fakültelerde (ki bu fakülteler ne yazık ki popüler üniversitelerde olmaktan artık genellikle uzak) boynuna zincir bağlanmış öğrenciler zorla çalıştırılır. iyi olduğu kadar acımasız ve taraflı olarak bir takım öğrencilerin dönem dönem intihar etmesine sebep olduklarına rastlamak doğaldır. bununla birlikte akademisyenler de gerek hükümete gerek cemaat tarzı yapılanmalara gerekse nüfuslu ailelere yaranmak için öğrencileri net bir çizgiyle ayırabilir ve bu büyük eşitsizlikler doğurur. bundan kaçınmanın bir yolu, gücünüz yoksa ne yazık ki ya boyun eğmek ya da hayatınızı sonlandırmakla sonuçlanabilir. örnekleri mevcuttur, bir takım sözlüklerden bile yazılar sildirilmiştir.
mimar olmak başlı başına bir arzudur ve hayat bu arzuyu taşıyanlar için artık kaçınılmaz olarak bir mimar olarak düşünmeyi zorunlu kılar. bu yalnızca yolda yürürken etrafta mimari ögeleri sürekli fark etmekle sınırlı değil bir yaşam biçimi haline gelir. eğer başarılı olunursa bu hayat zevk ve sefa içerisinde bu yaşam tarzı ile sürdürülebilir. ülkemizde genellikle tam tersi görülür; bu özelliklere haiz az denebilecek sayıdaki mimarların çoğu için malesef hayat bir zulüm olmaktadır.