satranç'ta 1.e4 c5 hamleleriyle belirginleşen bir "yarı-açık savunma".
günümüzün en popüler açılışıdır. değişmekle birlikte beyaz genelde gelişim ve alan üstünlüğünü elde bulundururken, siyah d ve e hattındaki piyonlarına, esnek sistemlerine ve özellikle de yarı-açık c- hattına güvenir. 2.Af3 ve d4 ile d4 piyonunu kırışıldıktan sonra siyahlar;
2.Af3 d6 3.d4 cxd4 4.Axd4 Af6 5.Ac3 e6 ile scheveningen devam yolu'na,
5.Ac3 a6 ile najdorf'a,
5...Ac6 ile olasılıkla richter-rauzer'e,
5...g6 ile dragon varyantı'na girebilir. özellikle ilk ikisi modern ve üst düzey turnuvalarda sıkça kullanılır ve keskin, iki tarafa da atak şansı veren pozisyonlara evrilir.
2.Af3 e6 3.d4 cxd4 4.Axd4 a6 ile de paulsen sicilyası'na giriş yapılır. bu varyant, özellikle 1971 adaylık finallerinde robert james fischer'e 6-0 (!) yenilen rus büyükusta mark taimanov'un önerdiği bir devam yoludur. 5.Ac3, 5.Fd3 ve 5.c4 ile karşılanabilir; yine keskindir, ama beyaz'ın şansları biraz daha iyidir.
açık sicilya'da son olarak 2...Ac6 var. 3.d4 cxd4 4.Axd4 e5, 19.yy'da yaşamış fransız satranççı la bourdonnais tarafından uygulamaya konulmuştur. d6 karesinde bir zayıflık olsa da siyah bunu taşlarının aktivitesi, hatta bazı durumlarda fil çifti sayesinde nötralize etmeyi umar.
kapalı sicilya'da 2.d3, 2.Ac3, 2.f4 gibi açık sicilya'dan kaçınmak isteyenlerin tercih ettiği hamleler de var. yine 2.d4!? ile duruma göre beyazların kendisine aktif br gelişim sağlamak için piyon feda ettiği smith-morra gambit de seçenekler arasında.
birçok kuvvetli satranççının 1.e4'ten soğumasına neden olan, özellikle fischer, kasparov gibi saldırgan oyuncuların tercih ettiği bir açılıştır.