bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Bugün bir şeyin farkına vardım. Bir insanın en büyük şansı ne doğuştan gelen mental ve fiziksel yetenekleri ne de ağzında altın bir kaşıkla doğmasıymış. Bir insanın en büyük şansı da şanssızlığı da ailesiymiş. Şimdi böyle söyleyince “ağızda altın kaşık” örneği/deyimi biraz boşa çıkmış gibi gözükebilir ama öyle değil.
aile, aile üyesine kişiye her olumsuzlukta moral vermesi, her zorlukta destek olması onu yüreklendirmesi o üyenin gerçek şansıdır. Sıfır maddiyat bolca maneviyat. Ailesi böyle olan birisinin başarısız olma ihtimali çok düşük bence. Yanlış anlaşılmasın bu sevgi eksikliğide değildir, cahilliktir.
Aile kişinin en büyük şanssızlığı da olabilir. Olumsuzlukta onu körüklemezler de susarlar, olumsuzluğa neden olan şeye kızarlar. yaptıkları kötü değildir ama o olumsuzluğu da merhem olmaz. Kişi kendi kendine atlatır onu. Kişinin karşına çıkan zorlukta kişiye “olsun bir dahakine kesin yaparsın” demezler de yine o zorluğa kızarlar ya da “ben daha önce sana demiştim, nasıl geldin dediğime” derler.
Örnek;
-bugün sıfırdan İngilizce öğrenmeye başladım.
+ben sana demedim mi şurada ücretsiz kurs var ya da parası neyse vereyim git kursa öğren şu dili diye şimdiye kadar aklın neredeydi?
Ailenin bu tutumu yanlış değil belki ama doğru da değil ancak Kişinin olanca bütün motivasyonunu olduğu gibi bitti gitti.
Bende bugün şanssızlardanmışım onu öğrendim. Abartıyorum belki de onu da bilemiyorum. Böyle şeylerden usandım onu biliyorum.