bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
yol... ayak izleri... insanlar ayağıyla otları eze eze toprak dazlaklaşıyor... bir gün geliyor, geçmişte yemyeşil olan toprakta ot bitmiyor... yol oluyor... gidiliyor... geliniyor... hissediyorum, otlar ezile ezile, yeşillik katledile edile... ıssızlaştırarak, yalınlaştırarak... gelirken bir şeyler getirildiği gibi giderken de bir şeyler götürülüyor... yol eksiliyor ya da uzuyor... yenisi nasıl ekleniyor? eklenir mi? mümkün mü? açılan yolda çiçek bitecek mi? lütfen gelirken biraz su getir ve toprağımı sula...
yol... her hayat bir yol... hayatıma, başka hayatlara bakış açım böyledir. kendi halinde uzanan upuzun bir yol. çıkmazlarım var, uçurumlarım, dağ, bayır, düzlük, taşlık; ama en çok her daim yoluma arkadaş olan yolumun sağına soluna serpiştirdiğim güllerim, papatyalarım, günebakanlarım var. yolumun genişlediği kısımlarda bilirim ki hayatıma biri karışmıştır. o da bir yoldur. onun da dağı, bayırı, uçurumu, taşlığı, düzlüğü vardır muhakkak. nasıl olur da bir yol, bir yola dahil olur? bambaşka bir yapıya, özelliğe sahipken bir bakmışsın taşını, tozunu toprağını, çiçeğini böceğini, kıvrımlarını benimsemişsin. havasını bile solur durursun. biraz fazla yeşil, hırçın bir doğası var. deniz manzaralı. mesela; karadeniz gibi... yağmuru bol. huzuru da huzursuzluğu da var. ya da ege gibi... yoluna deve dikenleri mevcut. bazen insanın ayağına batıyor ama çıkarmak keyifli. güneşi yakışı. tuzlu.
yola devam ettikçe o yolun keyfini çıkarmak için çabalıyorum. çabalamak... emek... * yolundan yoluma pay aldıkça karışmak mümkün oluyor. manzaralar, otlar, taşlar, adımlar, yolun kıvrımları birbirine benziyor.
ya çiçeklerimiz?
güllerimi dikenlerinden arındırmışken dikenli güllerinle kabul ediyorum yoluna arkadaş olan gülleri. papatyaların fallarında her zaman "belirsizken" son yaprağına kadar seviyorum, hayranlıkla bakıp büyütüyorum.
yolun, yoluma eklendikçe tek bir şey istiyorum: lütfen dikenlerini çiçeklerime batırma... kanatma güllerimi. papattyalarımı belirsizlikle sınama. kanatacaksan, belirsizlikle sınayacaksan sarıp sarmalamayı, telafi etmeyi, belirsizliği kaldırmayı, kara bulutları dağıtmayı bil.
bunların hepsi bir yolda devam etmek için önemli.
yoluma yol ol... bulutların aksın gökyüzümde... güzel manzaralarda durup soluklanalım... bazı günler, güneşin batışını birçok kez izleyelim...
küçük patikalardan sonsuzluğu uzanan bir var oluşa gidelim...
sahi, bir yol en çok ne kadar uzun olabilir ki?
teşekkür etmeyi unutuyordum... *