stanley kubrick'in en önemli özelliklerinden birinin seyirciye iki farklı kutbu gösterip ikisini de çok iyi bir şekilde yansıtabilmesi olduğunu düşünüyorum. bir tarafa bakıyorsunuz, sonra diğer tarafa bakıyorsunuz ve arada kalıyorsunuz. gerçekten arada bırakıyor adam. filmin başında alex ve tayfasına sonsuz eziyet etmek isterken o eziyet yapıldığında üzülüyorsunuz. bu tür karakterin bir kutuptan diğer bir kutba taşınması dizilerde çok daha uzun bir zamanda altı doldurularak yapılabiliyor fakat bir sinema filmindeki kısıtlı sürede karaktere sonsuz nefret duyulmasını sağlayıp daha sonra seyirciyi o karaktere üzülecek noktaya getirebilmek büyük bir başarı. tabii bu bir kitap uyarlaması fakat kubrick de çok güzel yansıtmış diye düşünüyorum.
filmin sonunda alex'in ağzını şapırdata şapırdata yemek yediği sahne aklımdan hiç çıkmaz. aynı şekilde return of the king'deki denethor'un yemek yeme sahnesi de buna benzerdir. karakterin çirkinliğini aktarabilmek için bunun güzel ve etkili bir yöntem olduğunu düşünüyorum. türk sinemasına da baktığımız zaman erol taş'ın yemek yediği sahneler hepimizin aklındadır.
--
spoiler --