bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
kendini zaman zaman terk edilmiş hissediyordu ya da hiç sahip olmamış gibi, hiç ait olmamış gibi. zaman zaman tabaktaki hiçbir çocuğun istemediği şeker gibi hissediyordu. bu da böyle zamanlardan biriydi. korkusu da terk etmişti kendisini zaten. boğazındaki düğüm, gözlerindeki nem gitmiyordu bir tek. boğuluyormuş gibi hissediyordu o zamanlarda. acı çeken köpekler gibi sağa sola havlamak istiyordu fakat takati yoktu. en kötüsü arafta kalmaktı. kaç kere daha öldürülür bir insan? hem de hep aynı yerden ve daha ne kadar dayanılır bu işkenceye? oysa ki bir sıkımlık canı var ruhumun artık. bu savaş nereye kadar ey gece? nereye kadar bu saklanmalar? gel hadi, korkusunda biraz daha geberdiğim karanlık! gel, al canımı! dayanamıyorum.