kelimelerin özüne inildiğinde anlaşılabilir aslında aralarındaki fark.
-cı (ci, çı, çu vs vs) eki bir yapım eki olup meslek, alışkanlık, taraftarlık isimleri yapar. bu ekle üretilen yeni kelimelere örnek olarak "simitçi, tostçu, balıkçı, kitapçı vb" kelimeleri gösterebiliriz.
-dar eki ise farsça kökenli bir ek olup sahiplik anlamı katar. silahtar, emektar, bayraktar gibi...
yani bir tanesi din dediğimiz olguyu meslek haline getirmiş, alışkanlık gibi gören ya da taraftarı olan kişi iken diğeri bu olguya gerçek anlamıyla sahip olan kişidir. işte bu nedenle din tacirine dinci, gerçek inanç sahibine dindar denir.
not: ekler konusunda bir hatam varsa edebiyatçı arkadaşlar dürtsün.