en hafif tabiriyle orospu çocukluğudur. sizden zayıf, size mecbur ve dünyaya getirirken sormadığınız kendini savunamayacak durumda olan bir çocuğa yapılan her türlü kötü muamele kabul edilemez olsa da en yaygını ve benim en tahammül edemediğim fiil çocuğunu dövmektir. insanlar onu dünyaya getirince kendisine ait sanıyor. kardeşim o senin değil o bir canlı ve sen sadece onun hayata gelmesinde bir araçsın. onu terbiye etmekle-dayaksız tamamen kendi zekanı kullanarak- ,onu sevmekle, onun maddi manevi her ihtiyacını karşılamkla yükümlüsün. eğer zekan ve sabrın yetmiyorsa hap/ kondom kullanacaksın. gördüğüm yerde tepki veririm bu yüzden üzerime de çok yürünmüştür. Hatta baya baya savunma sanatlarını araştırmış kendimi ve olur da karşıma çıkarsa çocuğu korumak adına birkaç hareket öğrenmiştim. ulan senin beni bu duruma sokmaya ne hakkın var? bir de sadece babalar değil anneler de uyguluyor. kocası bunu dövüyor ona sesi çıkmıyor o da kırılmış onurunu ve gururunu çocuğu döverek tamir etmeye çalışıyor. bi de ağzını doldura doldura " ben onun annesiyim" diyor. "baba çocuğunu terbiye etmeli" diyor.