çevremdeki çocuklu ve geniş aileler evde durmak yerine ya misafirliğe gidiyor ya da bu ailelere boyuna misafir geliyor. üst kattaki tek çocuklu aileden günlerdir 3 çocuğun evde koşma, zıplama, hoplama, tepişme sesleri geliyor. daha önce uyardığımda "çocuk işte, yapçak bi' şey yok abi" tepkisi aldığım için kulaklarıma pamuk tıkamaya çalışıyorum. salgınmış, ölüm riskiymiş, yayılım hızıymış; bazı insanlar için bunların önemi yok. empati, çevreye saygı ve çevreyi rahatsız etmeme de birçok insan için değersiz kriterler.
şu salgın günlerinde hepimize en çok gereken şey sabır sanırım. sabahın köründen gecenin körüne dek süren "güp!", "bam!", "loks!" seslerine karşı tahammül sınırlarını genişletmiş olanlara selam olsun. bu daha başlangıç! apartman dairesinde yaşayan çocuğuna evde koşmamayı dahi öğretememiş ebeveynlere de küfürler şelale. "çocuk sıkılıyor". he, bi' o sıkılıyor, bi' o engellenemeyen güç ve enerjiye sahip. sıçtıklarım.
