başıma bir şey gelmeyecekse izlerken çok sıkıldım.
böyle psikolojik gerilim içeren filmleri izlerken artık eskisi kadar keyif almadığımı, psikolojime iyi gelmediğini fark ettim. bi de daha önce de yazmıştım; bu joaquin phoenix'in oyunculuğuna şapka çıkarsam da adamı ekranda görmek bana keyif vermiyor. sürekli bi hastalıklı karakter görüyorum karşımda, sevemedim gitti şu adamı. adı bile bi garip, ne yazabiliyorum (kopyala yapıştır yapıyorum her seferinde), ne de okuyabiliyorum (herkeste ayrı bi telaffuz). bu filmde de joaquin phoenix ve dram birleşince beni benden aldı.
tekrar ediyorum: joaquin phoenix'in oyunculuğuna lafım yok, oscar için oynamış, ve kaptı da zaten. heath ledger performansıyla karşılaştırılıyor, hangisi daha iyi diye... benim oyum heath ledger'a. ama tabi pek çok kişinin de belirttiği gibi tamamen farklı kategoriler aslında. ben, batman filmlerinin villain karakteri olan jokeri sevdiğim için ve bunu heath ledger mikemmel oynadığı için oyumu o jokere veriyorum. "o aslında özünde iyi bir insan, onu çevresi bu hale getirdi" klişesinde gezen dram filmi karakteri joker izlemek istemediğim için. ve bir de the dark knight başlı başına muhteşem bir filmdi, heath ledger'ın oynadığı joker'e yazılan senaryo da muhteşemdi. hepsi birbirini tetikledi yani. güzel film, güzel karakter, güzel oyunculuk...
bu filmin hikayesini çok derinlikli bulmadım. çizgi romanlarda bahsedilen ve en çok kabul gören joker hikayesi bence daha iyi. karakterin dönüşümünü daha gerçekçi yansıtan bir hikaye. "sıradışı işler gelmiş adamın başına, o da delirmiş, çok normal." diyebiliyorum. ama bu filmdeki hikaye böyle ne biliyim, herkesin başına gelebilecek şeyler aslında.. e şimdi hepimiz psikopat mı olalım yani. hayatın sillesini yemiş herkes psikopat olsun, oldu...
iki çift lafım da gotham city halkına: yahu siz manyak mısınız? v muamelesi yapıyorsunuz adama, yapmayın! v bir freedom fighter, suç makinesi değil.