lisedeyken az kalsın gerçekleştireceğim bir şeydi. babam yaşına yakın bir adamla. sosyal medyadan tanışmış olduğum...
evet adam çok yakışıklıydı. tarzı vardı. karizmatikti. bana görü ünlüydü bile hatta. ilgilendiği alana ilgisi olanların tanıyacağı bir adamdı. zaten o alanla ilgili muhabbet kurmamız sayesinde başlamıştı herşey. şimdi düşününce çok garip geliyor.
birincisi ben olgun değildim. olm ben hala olgun değilim ki? geçen gün annem soruyor "kızım sen ne zaman adam olacaksın?" diyor. "kendime penis taktırınca." diyorum, böyle noel baba görmüş boğa gibi rengi atıyor kadının... ay konu neydi?
zor yafu. valla bak. yani benim için zor değildi. bana bişicik zor gelmez zaten. ama onun için çok zordu. tüm buluşmalarımızda rahat olmadığını hissettim. stüdyosundan dışarıya adımımızı attığımız an geriliyordu. o özgüven, o doğallık, sanki yerini "kim ne der" düşüncesine bırakıyordu. olm sevmişiz lan? kim ne derse desin? hayret bişi...
herkesin aşka bakışı farklı. öyleli bişiler işte. emannnn, neyse ne. geçmiş zaman. olmadı zaten.