dünyadaki en kötü hislerden birisi. insanı huzursuz ediyor.
mesela yaklaşık olarak 4-5 yıldır bir enstrüman çalma isteğim var. ama bir enstrümana odaklanamıyorum. mesela fryderyk chopin, johann sebastian bach, louis marchand dinleyip "ya aslında en iyisi klavyeli çalgı çalmak" diyorum.
ertesi gün jean-baptiste lully dinliyorum, "yok yok, keman ve gitar en iyisi" diyorum.
zaten rock müziğe bulaşmak en büyük pişmanlıklarımdan birisi oldu diyebilirim. elektro gitara harcadığım para ve zamanı keşke klasik müzikte kullanılan enstrümanlara harcasaymışım diyorum şimdi. evdeki 3 tane gitarın yüzüne bakmıyorum. sözde blues gitaristi olacaktım. şimdi bu tarz müzikler irrite ediyor beni.
arkadaşlarım da pek yardımcı oluyorlar bu konuda sağolsunlar. çevremde benim kadar müziğe ilgili olan birileri olmadığı için, ne zaman kendilerine danışsam sinir krizi geçiriyorum.*
