İlkel/antik çağlarda insan düşüncesinin anlamlandıramadığı, düşüncenin çok ötesinde gibi gelen doğa güçlerinin insanın kendi düşüncesine göre yorumladığı durumdur. Durum böyle olunca tabiatla ilgili olarak insanoğlu zihninde binlerce tanrı yaratmıştır.
Tanrıların ve insanların sıkı bir iletişim içinde olduğu antik dönemleri adlandırmak için kullanılan bu kavram, Bu dönemde tanrıların ortaya çıkışı, dünyanın yaratılışı, insanların yaratılışı konu edilir. Böylelikle birçok olağanüstü hikaye ortaya çıkarak günümüz dinlerinin de temelini oluşturan insan-tanrı ilişkisini düzenleyen anayasayı ortaya çıkarmıştır.
tanrılarla insanlar iç içeyken düşüncenin ve sorgulamanın gelişimiyle tanrılar kendi alanlarına çekilmiş/gönderilmiş fakat zamanla bu bir anayasaya dönüştürülerek toplumsal düzeni sağlayan, imparatorluklar kurmaya yarayan bir düzene dönüşmüştür. Ölümün kurtuluş olacağı ve tanrılarla beraber kadeh kaldıracakları bir mekanın tasviriyle yaşanılan dünyadaki kurban edilmeler, savaşlar için insan kaynakları oluşturulmuştur. Bu dönemde yazılan tarihin mitos ile alakası olmayan olaylar olduğu için daha gerçekçi bir yapıya bürünen tarih yazımı ortaya çıkmaya başlamıştır.