üç günlük tecrübenin ardından evde beslemenin çok da kolay olmadığını keşfettim. olayı anlatırsam sanırım daha net anlaşılacak.
konu köpeğimiz toy poodle. yani evde beslemek için en ideal köpeklerden. çünkü köpeğin ne tüyü dökülüyor, ne kokuyor, ne de alerjiye sebep oluyor. hayvan bildiğin anti alerjik hatta. tokyo isimli bu arkadaş 4 aylık bir erkek. görebileceğiniz en şirin yaratıklardan. ve insan delisi. her gördüğü insana deli gibi zıplıyor. kucağa gelmek istiyor. yalamak istiyor. üç gün içinde hayatıma giren herkesten çok yaladı beni hayvan. artık çareyi elime koluma limon kolonyası sürmekte buldum. kokuyu alınca burnunu nereye sürteceğini şaşırıyor. ama hafızası uyuyup uyanana kadar. beş dakika kestirsin sanki üç gün hasret kalmışız gibi. yahut beş dakika duş alıp geleyim, yine aynı hikaye.
tokyo aslında tuvalet eğitimi kısmen olan bir köpek. yani diğer köpekler gibi çişe dışarı gitmek isteğinde değil. ha, götürsen gider elbet. ama pad var bir tane. gidip onun üstüne işiyor. ancak bölgesini işaretlemesi de gerektiğinden her odadaki her halıya işemeyi de ihmal etmedi. pad konusunda da isabet sorunu oluyor bazen. ama padine ya da civarına yaptığında ödül mamasını mutlaka bekliyor.
cins olarak en zeki ikinci köpek. yani eğitilmeye en uygun köpeklerden birisi.
özetle, benim deneme yaptığım köpek ev için en ideal köpeklerden biri olmasına rağmen, yine de olmadı. çünkü onu eğitmek ve alıştırmak sabır istiyor. ve bende o sabırdan yok. o sabır olsa bile o zamana sahip değilim. evde gün boyu tek başına bıraktığında kafayı yiyor hayvan. evet ona da alışması mümkün. geri geleceğini gösterek eğitebiliyorsan tek başına kalmaya. ancak yine sabır ve zaman çıkmazına saplanıp kalıyor insan.
demem o ki, kedi gibi değil. hani kediyi bırak, bir hafta yaşar tek başına. hatta "oh ulan, ne güzel herkes gitti, kafam rahat..." falan diye düşünür. köpek öyle değil. köpek bir tuhaf. insani duygular katmayın der eğitmenler ama hayvan üzülüyor. ben başka odaya gidince ağlayan bir hayvandan bahsediyoruz. gel onu gündüz sekiz on saat evde bırak...
buradan beslemek isteyenlere tavsiyem, gerçekten çok istemiyorsanız ve yeterince zamanınız yoksa bu işe hiç girmeyin. mümkünse eviniz müstakil olsun, değilse toy poodle'dan daha büyük bir cinsi denemeyin bile. ha bir de, evdeki eşyaları gözden çıkartmaya hazır olun. köpek bu, terlik çiğner, koltuk yer vs vs. evet hepsi eğitimle önlenebilir ama işte yine zaman konusu devreye giriyor.
