insanın hayatına etki eden en önemli mesleklerden biri. özellikle ilkokul öğretmeni. okul hayatının başlamasıyla adeta ebeveynlerden rol çalıyor ve söyledikleriyle, yaptıklarıyla, gösterdiği/göstermediği sevgiyle yetişkinliğimizde kocaman bir etkisi var. aslında tek bir benzetmeyle uzatmadan özetlersek çocuk, öğretmenin şekillendirdiği bir hamur. haliyle öğretmen sadece matematik, türkçe vs öğreten değil. çok genel bulduğumuz bir ahlak kuralı bile toplumdan topluma hatta kişiden kişiye değişirken öğretmen karakteriyle iyi bir örnek olmalı diyip geçmek istemiyorum. benim o örnek olmaktan anladığım şu: - işini en iyi şekilde yapması ve öğrencilerin saygısını da gösterdiği emekle kazanması. aynı şekilde işini hakkıyla yapan insanların emeğine saygı duyması ve bunu öğrencilerinin önünde göstermesi. - aynı şekilde işinin hakkını vermeyen, gereğini yerine getirmeyen insandan da hakkı olanı talep etmesi ve çocuklara bununla örnek olması. çünkü insanlar hakkı olanı talep etmeyi, kendini savunmayı geçtim daha kendi hakkını bilmiyor. - mesleğine saygı duysun. meslektaşına yapılan bir haksızlığa kafasını çevirmesin ve bunu yaparken de üslubuyla örnek olsun. ne kadar önemli bir iş yaptığının bilincinde olsun. zaten daha bu asgari şartları dahi sağlayamayan öğretmenin öğrencisine de ülkesine de yazık. vatanına, milletine hayırlı nesil mi alın işte; dürüst, işini düzgün yapan, hakkını savunan. atatürk'ün bir sözü var : "Vatanını en çok seven, görevini en iyi yapandır." bize de bu lazım. herkes önce yüreğinin yettiği işi yapsın.