lepiska gibi düz saçlarım olduğu içün fazlaca ihtiyaç duymadığım bir eylem. ama bazen lazım oluyor. normalde kendinden fönlü gibi duran saçlarım, ne zaman özel bir program olsa, parmaklarını prize sokmuş çizgi film karakterinin saçlarına dönüyorlar. o kadar da iyi davranıyorum oysa onlara. işte o noktada carbon'un fön makinesi ile imtihanı başlıyor!!!
aslında çözümü basit. ver 100 lira olsun bitsin. ema yok işte. tedarik sorumlusu adam asgari ücret veriyor. her bir yere giderken 100 lira föne mi vereyim? zaten arabanın masraflarına da karışmıyor zalım! çok müşkül durumdayım! müşkül ney olm ya? izlemicem daha da eski türk filmi. garip garip kelimeler öğreniyorum sonna.
şimdi fön eyleminde yaşadığım sorun makineden mi yoksa benden mi kaynaklanıyor bilmiyorum. ama olmuyor. çünkü kulak korucuyum yok. öyle bir şey var mı aciba? bak yoksa da iyi fikir. benim güzel kulaklarım fön çekerken kuruyup düşecekler. hars diye kapıveriyorum saçla beraber. kepçe olsalar, diyeceğim ki, kepçeler, ondan oluyor. değiller. öyle düzgün düzgün, efendi efendi, minik, tatlı, bir çift kulak. inanın bıktım usandım. insan her seferinde ikisini birden kapar mı yafu? gerçi benim fön makinesini yere düşerken havada kapmışlığım da var. sonuç avuç içinde 2. derece yanık. biraz sakarım sanırım. carbon'un fönle imtihanı!
ama güzel duruyor. gerçi ben kiss me first'in başrol oyuncusu kızın saçlarına da bayıldım yafu. o da çok güzel duruyor.
bazen diyorum, kafayı kel yapayım. hastanedeyken öyleydi. güzel de duruyordu. zaten bana ne yakışmaz canım. di mi ama?
bu girdide konu dağılmadı sanki. ilaçlarımı mı içmeyi unuttum?