ciddi anlamda hiçbir şekilde umursamadığım biyolojik özellik. bilmiyorum belki fazla genç görünüyor olmanın da etkisi vardır bunda, ama belki de yoktur.
genç arkadaşların kesinlikle anlaması gereken bir şey var: ruh bedenle aynı hızda yaşlanmaz genelde. sizin bakıp da teyze, amca sandığınız insanlar, hayatı daha yeni yeni anlıyor veya çocuklar gibi yaşıyor olabilirler. kendimi düşünüyorum bazen. 30'lara 40'lara bir ayağı çukurda gözüyle bakardım. gördüm ki hiç de öyle olmuyormuş. şimdi 60 yaşındaki anneme bile "daha gençsin" diyorum. zaten dünya sağlık örgütü de artık 60 yaşı "orta yaş" olarak değerlendiriyor.
olgunluk farklı bir şey, klasik deyimle "içindeki çocuğu" öldürmemek farklı bir şey. ben birçok şeyi olgunlukla karşılarım, ama sokakta yürürken hoplayıp zıplayabilirim. kimse de umurumda olmaz. bir erkek arkadaşım var, neredeyse yarı yaşımda. bazen ben ondan daha enerjik oluyorum, içim içime sığmıyor. okula gittim bu yaşta, çok eğlendim. başka hiçbir şeye benzemeyen bir tecrübeydi benim için.
"bu yaştan sonra" bilim insanı oldum ve diplomamı aldım. üstelik de bölüm birincisi olarak. fakülte birinciliğini de 0.2 gibi bir şeyle kaçırdım, hatırlamıyorum şu an (: "bu yaştan sonra" programlama öğrendim. "bu yaştan sonra" rusça öğrenmeye niyetliyim. daha sonrasında da, ömrüm vefa ederse ispanyolca, japonca falan... "bu yaştan sonra" kütüphanemi kitapla doldurdum ve hızlı bir şekilde hepsini okumaya çalışıyorum. "bu yaştan sonra" yüksek lisans yapacağım. "bu yaştan sonra" sevgilime "bööö" diye mesaj atıyorum. "bu yaştan sonra" istediğim her şeyi yapabileceğimin farkına vardım. bundan güzel bir şey var mı?
keşke yaş denen bir kavram olmasaydı hiç. belki insanlar duygusal ilişkilerinde bile çok daha mutlu olurlardı.
insan hissettiği yaştadır derler. son olarak hepinize soruyorum şimdi; "kaç yaşında olduğunu bilmeseydin, kaç yaşında olurdun?"