çocuktum, conan severdim. bir abim elimden tuttu götürdü. barakalar vardı. haydutun, işsizin yağmurda ıslanmamak için sığındığı konteynerler. conan resmi çizmişler, konuşma balonunda "tekmil cihan ameleleri, ittifak eyleyiniz" yazıyor.
ulan öyle etkilendim ki. hem abiler ablalar var öpüşen, hem conan var hem de anarşist bunlar. "we don't need no education" diyorlar. ben de nefret ediyorum eğitimden. yuva gibi yer. ulan üniversitedesin, var işte bir terslik. terslik var da kafa yok bende.
sandım öyle conan'la, iki lafını duyduğum marksla, kızlarla öpüşerek falan giriliyor odtü'ye. olmadı tabi. sıçtım seneler sonra sınavda. hop, tekrar.
