Gecesi gündüzü belli olmadan elinde bazen su şisesi, bazen balon çoğu zaman mendil satan çocuk ve kadın , Çocukları üşümesin diye saç kurutma makinesini açık bırakıp yan oda da kendi canına kıyan emine akçay , "9 aydır işsizim, artık yapacak bir şeyim yok" notunu bırakıp ailesi ve kendi canına kıyan baba , Borçlarını ödeyemediği ve iş bulamadıkları için canlarına kıyan 4 kardeş , Her şeyden bir haber sadece emir aldığı için orada bulunan ve orantısız şiddet uygulanan erler , kızının cesedi kapısının önüne bırakılan ve hakkını ararken deli muamelesi yapılıp tımarhaneye kapatılan baba şaban vatan , Soma faciasında arkadaşlarını, akrabalarını ve 300 kişiyi kaybeden, acısını yaşarken birilerinin tekmesi altında ezilen maden işçisi erdal kocabıyık , kardeşi Ali Alkan şehit olduktan sonra tabutu başında söylediği sözler üzerine görevden ihraç edilen yarbay mehmet alkan , çocuklarına bakmak için seyyar satıcılık yapana kadına orantısız müdahele eden zabıta ve kadının sözleri "kadınlığımı unuttum gece 12lere kadar buradayım ", geçimini kağıt toplayarak sağlayan, belki anne babasına belki kardeşlerine yemek götüren adamın ekmek teknesi için (link: mücadelesi : www.youtube.com/... hastalığı için tedavi isteyen ama karşısında ki kravatlı öküzün onu dilenci yerine koyup cebine para sokuşturduğu, daha sonra hayatını kaybeden (link: dilek özçelik : www.youtube.com/... mahsulüm öldü, tarım bakanı anayasayı ihmal ediyor diye isyan edip rte e seslenen ve yardım isteyen adama verilen (link: cevap : www.youtube.com/... Eşleri tarafından darp edilen, işkence gören, öldürülen kadınlar, anne babası tarafından sevgiden mahrum bırakılan, şiddet gören çocuklar, çocukları tarafından terk edilen, bakıma muhtaç halde bırakılan yaşlılar, haberlere konu olmamış, unutulmuş veya değer görmemiş nice çaresiz yaşam.
hepsini bu listeye eklemek gerekiyor aslında ama ne benim bu kadarına vaktim yeter nede okuyan kişi bunların hepsini okur. doğru ya hepimizin belli başlı dertleri, sıkıntıları sözüm ona çaresizlikleri var. bir çoğumuzun otobüste yada arabada giderken yol kenarında gördüğümüz o yaşlı insanlar, ayakları çıplak çocuklar 10 saniyelik bir iç sızlamasına neden olsada yolun geri kalanında radyo da çalan şarkı veya eve dönüş yolunun hayali ile unutuluyor.
hepsine sahip çıkamayacağımız veya refaha kavuşturamayacağımız gerçeğini kabul edelim fakat bunları gördükçe, okudukça kendi yaşantımız için özeleştiri yapmamız gerektiğini düşünüyorum. ne ayrılık acısı, ne kredi kartı borcu, ne iş yerinde alınamayan terfi, ne istenilen evi yada arabayı alamama ve daha fazlası için kendimizi çaresiz yada üzgün hissetmek gereksiz hamallıktır.
Hayat bizler için daima alternatifin bulunduğu, bazıları içinse tek alternatifin hayatta kalmak zorunda olduğu yerdir.
Çaresizlik belki yanlış coğrafya da doğmak yada yanlış zaman diliminde burada olmaktır..
