hayatı tatsız giden arkadaşlarım çıktı buradan. bugün ekşide konuyla ilgili bir yazı vardı, alıcı gözüyle inceledim, manzara bu. gerçekten bir mutlu görünmeliyim baskısı yaratıyor. sahtekarlık değil, insanlar boktan zamanını belgeleyip yaşatmak istemiyor. o zaman sadece şen şakrak pozlar atılıyor buraya. e yoksa?
100 hafta fotoğraf atmamış bir arkadaş. biliyorum arada alkol tedavisi gördü, başarısız oldu. şimdi bu adam ne koysun? e milletin tatil fotosu, aile saadeti de batar o noktada. bir başkası kocasından ayrıldı, hapla ayakta duruyordu, çıkmış. kapatmış hesabı.
kıskançlığı büyütüyor. hatta üretiyor. bu sene biraz fazla huzur mutluluk fotosu attım, "helallik adam" dediğim insanlara batmış. bambaşka yerlere çektiler ama tartışmada tansiyon büyüyünce çıkıyor. koca koca tipler hasetle birbirlerini doldurmuşlar. konu benim 3 kuruşluk başarılarıma/ onların başarısızlığına geldi. kriterleri instagram. üzücü ama gülünç. ya bunlar yayınları falan olan tipler. hastalık yemin ediyorum.
eskiden "dışarıda yemek yeme, canı çeken olur" derlerdi. bunu hayat boyutuna taşımış durumda.