Tüm yaz tatilinde yaptığım iş. Sırf keyfime harcamak için para kazanmam lazımdı, kızılay'a gittim gezmeye başladım. Gratis çalışanı beni aşağılarcasına "referansın yok mu?" Dediğinde modum epey düştü, LC Waikiki'de suratıma bile bakmadılar ama kendime "bugün iş bulacağım." Dedim ve simitçide işe başladım. Yeri geldi simit taşıdım yeri geldi simit yaptım, poğaça yaktım, patron görmesin diye onları yok ettim vs vs. Dışarıdaki hayatın ne olduğunu simit poğaça satarken gördüm. Simit satmak beni depresyona soktu bazen ama bırakmadım çünkü bunu kendime bir ceza olarak belirlemiştim. Hoş benim ceza bir süre sonra iyice ortama kaynamamla eğlenceye dönüştü. Kendi paramı kazandım ve bazıları bunu utanılacak bir iş olarak görse de ben hiç utanmadım. Tüp köprüde bir uçtan bir uca simit taşıdım millet "aa kıza bak" diye arkamdan konuşurken. ne varmış yani kadınlar simit taşıyamaz mı? İzmir caddesi'ne yolu düşen olduysa biraz sert tavırlı olan tezgahtar kız bendim. Benim için güzel bir anı oldu. Hala arada yolum düşünce arkadaşıma yardım için dayanamayıp geçiyorum tezgaha.
