Divan edebiyatında en fazla geçen karakterlerden birisidir. Divan edebiyatında külhan, hamamlarda ocaklarda çalışan ve ocağın küllerini temizleyen kişi olarak tanımlanmaktadır. Bu iş en pis iş olarak tanınır, bilinir. Layhar ise iki kelimeden oluşan bir kelimedir. Lay: tortu, har: yemek manasına gelir. iki kelime birleşince anlam değişikliğine uyar. Layhar: şarap küplerinin altında biriken tortuyu, çamuru yiyecek/içecek kadar ayyaş olan insanlara verilen bir sıfattır. Dolayısıyla tarihte bu sıfatları taşıyan ilk kişiye külhâni-i lâyhâr ismi verilmiştir. Bu kişi o derece sefil olmasına rağmen içkinin verdiği mutluluktan kaynaklı hep özenilen bir kişilik olmuştur. Bu özenmişlik her beyitte senai ile anılır. Senai ise şatafatlı bir yaşam sürer fakat mutlu değildir, bu açıdan o bile külhâni-i lâyhâr'a özenir. şairler bu iki uç noktada yaşayan karakterden her zaman külhâni-i lâyhâr'ı tercih etmişlerdir.