Olması gereken koşullar gerçekleşirse saygılı olunması gereken ve hatta baş üstünde taşınması gereken kişi. Ancak günümüzde bu saygıyı hak eden öğretmen sayısı deyim yerindeyse bir elin parmaklarını geçmez. Mesai bitse de gitsek diye bekleyen, tatil günlerini ya da uzun tatilleri iple çeken insan öğretmen olsa ne olur olmasa ne olur... Verdikleri eğitimin kalitesi de ortada. İş, öğrenci olan kişide ya da ailede bitmiyor sadece. Burada en önemli nokta, ilkokul eğitimini vererek çocuğu hayata hazırlayan sınıf öğretmenidir. Sonra da diğer branş öğretmenleri gelir. Çevremde çok öğretmen var. Arkadaşlarım, akrabalarım...Hangisi gerçekten öğretmen diye bakınca hiçbiri diyebiliyorum. Öğretmen denilen kişi; tıpkı imamların da olması gerektiği gibi dürüst, adil ve örnek teşkil eden kişiler olmalı, kişilerden oluşmalı. Tabii ki devlet tek tek öğretmen seçemez ama doğru bir eğitim sistemi ile öğretmen olmaması gerekenleri eleyebilir. Zira bir milletin temellerini -özellikle modern toplumlar adına- öğretmenler atar. Doğru kişi, doğru kişi yetiştirir. Kaleminin ucu yamuk olan kimse, düz bir çizgi çizemez. Ancak eğitim sisteminin en baştan yanlışlığı, öğretmen olmaması gereken kişileri bile bu mesleğe yönelttiği için -meslek kelimesini vurgulamak istiyorum- bu işi hakkıyla yapan ya da yapabilecek kişiler maalesef başka işlerle meşgul oluyorlar. Hırsız, yalancı, sapık... Her türlü öğretmen mevcut. Bu bambaşka bir mesele. Bu türlü olmayıp öğretmenliği memurluk olarak görenler ve eğitime ve de öğrenciye hiçbir katma değer sunamayanlar da var. Amacı genç nesillere ve hatta toplumun diğer kesimlerine bir şeyler öğretmek olan kişiler benim gözümde gerçek birer öğretmendir. Ders bitiminde tası tarağı toplayıp okuldan ayrılan adam/kadın benim gözümde öğretmen değildir, asla da olamaz. Öğretmenlik, ömür boyu sürecek bir bağlılık ve evrensel bir görevdir. Bir farklılık oluşturmak gerekiyor. Ders bitiminden sonra çeşitli faaliyetler olur, ek ders anlatımları olur, ders dışında şeyler öğretmek olur... Birçok şey yapılabilir. Sadece bunlarla da bitmiyor mesele. Bir bir ilgilenmek gerekiyor tüm öğrencilerle. Kaç kişi ilkokulda aldığı eğitimden ya da öğretmeninden memnundu? Oldukça azdır diye tahmin ediyorum. Aslında çok uzun yazılar yazılabilir bu konu hakkında. Ucu bucağı olmayan bir tartışma ortamı yaratılabilir. Sorunun başlangıcı, bana göre yukarıda yazdığım gibi bu kutsal görevi meslek olarak görenler ve bunu onlara dayatan eğitim sistemine dayanıyor. Çok uzatmadan düşüncelerimi tek bir cümleye aktararak bağlayayım. Amacı öğretmek değil, müfredatı uygulamak olan insandan ne genç nesillere fayda gelir ne de memlekete.