bu sorunu eylem gerçekleşmeden önce çözmek lazım, bunun için yediden yetmişe, tepeden tırnağa toplumu nasıl dönüştürürüz, onun adımlarını atmak lazım. kadın çocuğunun yanında gitmiş, öbürünü assan ne olur marsa atsan ne olur o saatten sonra.
bakın şimdi yine çıktı "idam istiyorum"cular. yani bu sorunu bir canavar hikayesine çeviriyor, canavarın kafasını kopartırsak köprüyü geçeriz sanıyor. değil kardeşim bir sıçan problemi bu. o tünelden geçmen imkansız. yoksa mümkün değil ki o "canavar" kafasında alacağı cezayı enine boyuna tartıp, muhkeme edip "tamam öldüreyim" diyecek akılcılığa sahip olsun. zamanında tecavüz ve cinayet işleyenlerin facebook profillerinde özgecanın katiline idam gönderileri çıkması bunun kanıtıdır.
bir insanın aklına, bir kadını öldürmek fikri aniden gelmez, çocukluktan gizli gizli kodlanır. yıllar içinde dolaylı yoldan onaylanır. yalnız yürüyen kadına ilk laf attığında, takip ettiğinde, sevgilisine ilk diş gösterdiğinde sıkı şekilde ayıplanmazsa büyür. dengesiz zamanında başka tepkiler yerine bu ortaya çıkar.
o çocuktan katil yaratan karanlığı çocukken nasıl yeneceğiz, buralara kayan bir akla ilk meylinde nasıl ulşacağız? asıl soru bu zor olandır. "idam edelim, bir dahkine kadar "zaten canavardı, bize uğramaz" diye rahatlaylım kandırmacası değil.