ölüm gibi yalnızca tekrar edince veya günü gelince hatırlanan olaylardan. bu tarih kanlı bıçaklı düşman görülen ülkelerden hızla gelen yardımları, her taşın altına acaba yaşayan biri daha var mı diye bir ümit bakmaktan yorulmayan cefakar insanımızı hatırlatır bana.
fakat hatırlanan yalnızca ardına ağıt yaktıklarımız, iyi niyetli halkımız olmuyor maalesef, öyle ki 17 ağustos tarihi acının yanında iki yüzlü oluşumuzu, yağmalanan evleri ve dükkanları, enkaz altında bilezik bulunan kolu dışarıda kalmış insanımızın kolunu altın için kesmeyi, depremzedelere dağıtılan gofretleri ve daha nicelerini de hatırlatır.
o nedenledir ki bu tarih ve ardından süregelen olaylar zinciri, aynı anda çaresizliği yaşayan ile kendi çıkarını düşünenin sarmal ve karmaşık hal içinde bulunması insanın ne denli anlaşılamaz bir varlık olduğunu kavramaya neden olabilir bir nebze. tıpkı yaşam - ölüm döngüsü gibi bu tepkiler de anlaşılmaz ve ölçülemez görülmektedir.