ruhun bu dünyanın kaprislerinden kurtulmasıdır. bunu anladığım bir kaç saniyelik bir anım var. bir gün bir akşam üstü yine çok kötü bir zamanımda içki almak için kendimi dışarı attım. sokağın başında yerde yatan ölü bir kedi bedeni vardı. sağanak yağmurun altında hiç birşey olmamış gibi yatan bir kedi...herkesin koşarak kaçtığı yağmurun altında sanki "bakın öldüm ve bu dünyanın kaprisleri umurumda bile degil artık, hiç bir şeyden kaçmıyorum, üşümüyorum, hiç bir şey istemiyorum, siz geçip giderken işte burada yatıyorum" diyordu. hayatım boyunca yağmurlardan kaçan, bu dünyanın kaprislerinden usanan birisi olarak orada o kedinin üzerinden ölümü daha iyi anladım.