Efendi, Eskiden okumuş erkeklerin isimlerinin sonuna getirilen ünvan. E, malum soyadı olayı da çıkmamış henüz. Agah efendi, Nusret emini nazım efendi, Mehmet Sadri efendi (uydurmakta sınır yok nasıl olsa) ve .... Efendiler, cemiyet insnaları. Yani temelde toplumda sözü geçen, saygın kişiler için kullanılmış ünvan.
Zamanla nasıl olmuşsa sakin, uyumlu, usturuplu, kibar kelimeleri efendi kelimesinin içine doldurulmuş, "görünüşte" bu imajı çizen erkeklere verilen sıfat haline dönüşmüş.
Efendi erkek diye gösterilenlerin, ne hinliğine, ne yalancılığına, ne cimriliğine, ne hainliğine, ne bencilliğine, ne vefasızlığına (aklıma gelse daha ekleyeceğim) bakılır. "Çok efendi çocuk/adam... Ağzı var, dili yok!" deyip aklar paklarlar. Toplumda yer edinmek için efendi imajını tesis etmek yeterlidir. Çöpünü çatmak isteyenler kız ararken de dilinden düşürmezler bu ifadeleri. Özü-sözü bir mi, güvenilir mi, vicdan sahibi mi bunları ölçen yoktur.
Bu türlerin kadın cinslerine de hanımefendi denilir.