Zamanında arma 3 altis life oynamış biri olarak söylüyorum, kendinizi çok kaptırabilirsiniz. Role play oyunları çok ciddidir şakaya-dalgaya gelmez. Katı kuralları vardır ortam inanılmaz derecede gerçekçidir ilk zamanlarda şaşırabilirsiniz.
Lise zamanlarında allahın her cuma günü polis toplantıları yüzünden sınavlara çalışmazdım. sabaha kadar sesli sohbet programlarında salak salak nöbet tutardık.
Normalde nöbet günlerimiz belliydi. o gün ve saatlerde plan yapamazdım. Salı, perşembe, cuma günleri saat 17:00’dan 11.30’a kadar serverda boş boş gezerdim. Amaç başka oyuncuların yaptığı yasadışı eylemleri engellemekti.
Örnek: kokain kaçakçılığı, silah ticareti, şehir içi çatışma vs. ama acil durumlarda “vatani görev” deyip koşardık.
Mesela Cumartesi dışarıdasın kafede maç izliyorsun, hoop whatsapp grubuna mesaj “bütün birimlerin 30 dk içinde servera giriş yapması gerekiyor, Merkez bankasında soygun var”. Haydaaaa buyur işte, dua ederdim lütfen soyguncular az kişi olsun diye ki çabucak halledelim. Çünkü Bazen 8-10 kişilik ekipler aylık vurgun yapmaya gelirlerdi, sabaha kadar tuvalete gidecek vakit olmazdı. Küfürler eder masadan kalkardım. İnsanlara kaç farklı yalan attığımı hatırlamıyorum bile. Sadece yakın arkadaşlarım durumu bilirlerdi onlarda bana küfür ederdi. Okulda olduğum zamanlar eğer acil durum olursa diye her ihtimale karşı bir gün önceden üst makamlara haber verirdim. Zaten ekipte kimin ne yaptığı belliydi kimse yalan söylemiyordu. Çünkü gerek yoktu. Rütbe atlamak zaten çok zordu, kimsede istemezdi herkesin rolleri belli sonuçta. en fazla 3-4 kişi rütbe atlamıştır onlarda zaten gerçek hayatı silip atmış insanlardı.
Ekipte sevilen elemanlardandım. Çocuktum o zamanlar, ama iyi oynardım ve şov yapanlardan da değildim, sadece söyleneni yapardım. Yaptığım ne eksik ne fazlaydı. Adamlar 20-29 yaş aralığında ve rütbe olarak yüksekler zaten istesende şova giremezdin ama gözlerine girmek için şaklabanlıkta yapmazdım. efendiydim kısaca. bir çoğu sabah kalkar işe giderdi. Bazıları işsizdi. ama hepsi birbirinden eğlenceli kaliteli insanlardı. Bazen farklı şehirlerden istanbula gelirlerdi. buluşup gündelik sohbet eder, eğlenirdik o zamanlar yaşım 15-16 falan yani benimle yaşıt üç kişi daha vardı. Diğerleri hep 20-29 yaş aralığındaydı en yaşlımız 29’du işte. Dışarıda çok neşeli samimi ama oyun içinde bir o kadar ciddiydik. Sohbet programında ekip kanalına girildiği anda ortam kasılır, ciddileşirdi kimse yadırgamazdı bu durumu. Çünkü 65 kişilik sunucuda herkes ciddiydi.
Mezun olmadan yani lise diplomasını elime almadan dört gün önce bütün ekiple vedalaşmıştım, helallik istedim. O adamlar aynı zamanda bana hayat tavsiyeside vermişti az da olsa emekleri vardı yani üzerimde. çok duygusaldı vallaha mezuniyet töreni kadar duygusaldı hemde. Bir yon jest yapıldı. Bana başarılar dilediler, şaka değil yalanda değil adamlarla 3 senemi geçirdim. Çoğu arkadaşımdan fazla duydum seslerini.
Prosedür gereği whatsapp grubundan da çıkmam gerekti. Yerime benimle yaşıt diğer eleman geçti. Sanırım oda üniversite dil hazırlığı boyunca devam etti, sonra bıraktı.
Server’a en son 7-8 ay önce baktım hala açıktı bazen boşa düştüğümde sohbet programına girer boşta olanlarla sohbet ederdim. yurtdışına çıkınca artık onada fırsatım olmadı ama Türkiye’ye döndüğümde buluşmayı düşünüyorum.
Tanım: oyun türlerinden en sevdiğimdir. düzgün bir sunucuda sevdiğiniz bir oyun olursa bağımlılık yapıyor. Bir daha oynamak nasip olurmu? Sanmıyorum. Keşke olsa. Çok güzel zamanlardı efkârlandım gece gece.