Barış Manço’nun 1991 yılında çıkardığı “Sözüm Meclisten Dışarı” albümünde yer alan şarkı.
♫ Sözleri ♪ Sen gülünce, güller açar, Gülpembe. Bülbüller seni söyler. Biz dinlerdik, Gülpembe.
Sen gelince, bahar gelir, Gülpembe. Dereler seni çağlar. Sevinirdik, Gülpembe.
Güz yağmurlarıyla, bir gün göçtün gittin. İnanamadık, Gülpembe. Bizim iller sessiz. Bizim iller sensiz. Olamadı, Gülpembe.
Dudağımda son bir türkü, Gülpembe. Hâlâ hep seni söyler, seni çağırır, Gülpembe.
Güz yağmurlarıyla, bir gün göçtün gittin. İnanamadık, Gülpembe. Bizim iller sessiz. Bizim iller sensiz. Olamadı, Gülpembe.
Dudağımda son bir türkü, Gülpembe. Hâlâ hep seni söyler, seni çağırır, Gülpembe. Gözlerimde son bir umut, Gülpembe. Hâlâ hep seni arar, seni bekler, Gülpembe.
Dudağımda son bir türkü, Gülpembe. Hala hep seni söyler, seni çağırır, Gülpembe. Gözlerimde son bir bulut, Gülpembe. Hâlâ hep seni arar, seni bekler, Gülpembe.
Dudağımda son bir türkü, Gülpembe. Hâlâ hep seni söyler, seni çağırır, Gülpembe. Gözlerimde son bir bulut, Gülpembe. Hâlâ hep seni arar, seni bekler, Gülpembe.
♫ Hikâyesi ♪ "Gülpembe kimdir?" hakkında birçok varsayım dolaşmaktadır; fakat Barış Manço, TRT'de verdiği bir röportajda; "Gülpembe"nin, kendi babaannesi olduğunu söylemiştir. ( "Gülpembe", kime yazıldı? ) Barış Manço'nun ağzından: " "Gülpembe", benim babaannem. Böyle akça pakça bir İstanbul hanımıydı babaannem. Büyük başlı severdim ben babaannemi. En iyi anlaştığı torunu da bendim. 15-20 tane torunu vardı, en çok benimle anlaşırdı. Onun anılarıdır bende, Gülpembe. Vefat ettiği zaman, ben 13-14 yaşlarında çocuktum. İşte, 13-14 yaşındaki o hüzünlerimin süzülmüşüdür Gülpembe. Çoğu zannediyordu ve bilmiyordu, genç kız falan değildi Gülpembe. Hoş, babaannem de bir zamanlar genç kız olmuş tabii ki. Dedemin başını döndürdüğüne göre. Yani, Gülpembe benim babaannem..."