bu sefer kopardım. okuma yazmam hala kötü ama gündelik hayatta konuşulanların üçte birini anlıyorum. son hafta uzun sarhoş muhabbetleri hariç ingilizceye dönmedim.
upuzun ve dağlarla görece izole yaşamış yerleşkelerin ülkesi olunca yukarı çıktıkça ağız değişiyor.
son olarak, senin dil öğrenme, parçalama çabana bu kadar mı sevinir arkadaş bir millet. sonsuz dakika konuşmalı hat alıp akşama kadar kabile gibi kendi etnik gruplarıyla, bağıra bağıra konuşmaktan senelerde isveçce öğrenememiş, sıfır adaptasyon göçmenlerden nasıl yılmışsa adamlar benimki acayip geliyor.
biraz Bo Kaspers Orkester falan dinleyeyim hala gazım varken