asgari ücret 2000 lira oldu diye ortadan kalkmış gibi gösterilen, işsizliğin özellikle gençlerde kol gibi büyümeye devam ettiği bir ortamda "eskiden kuyruklar vardı, şimdi yok" yalanıyla iliğimizi kurutan zihniyetin perde arkasına ittiği olgu. kaba bir tabir olacak ama "düzene kimse laf etmiyor, düzülenlerden biri şikayet ettiğinde düzen önündeki her şeyi görmezden geliyor ve bu normal kabul ediliyor" mantığı değişmiyor ne yazık ki.
dün 2 aylık birikmiş kiramı anca ödeyebildim. bunu en son yıllar önce yapmak zorunda kalmıştım. 1 aya yakın geciktirdiğim oluyordu ama 2. aya dayanmadan kapatıyordum eskiden. çevremde uzun süredir işsiz en az 5 kişi var. 16 yaşından beri barmenlik yapan en yakın arkadaşlarımdan birinin omurgasındaki 2 disk kaymış durumda diye işi bırakmıştı. şimdilerde "17 yaşımdayken yaptığım işi yapıp hemen hemen aynı paraları kazanmak istemiyorum" diyor. 4 sertifikalı pizza ustası abisi yıllardır evde oturuyor, "2 bin lira için kimseye ruhumu satmam" diyor. kirada oturan birçok arkadaşım ya tek başına yaşamıyor (ev arkadaşları var) ya da kiraların her yıl düzenli olarak artmasından fena halde etkileniyor. pazar alışverişi kısmının ise birkaç ay öncesine kadar boku çıkmıştı. eskiden 20 lirayla gidip torbalar dolusu meyve sebze alabiliyorken, birkaç parça erzak alıp eve geliyordum. yaz oldu da, fiyatlar biraz düştü iyi ki. dolar ilk uçuşa geçtiği zamanlarda evcil hayvan mamalarına anında yapılan zamlarla uçan fiyatlar ya halen aynı yerlerde ya da daha da yükselmiş durumda. biz evcek et yemeyi bıraktık, yavrucaklara mama alarak aynı gidere sahibiz halâ. mandıralardaki en ucuz ve yenebilir peynir 40 lira, yüksek alkollü içkilerin içilebilir kalitede ve bandrollü olarak alınabilir olanlarının litresi 150-200 lira, izmir'de toplu ulaşım 3 lira, 1 buçuk 2 lira arası olduğunu gayet net olarak hatırladığım 5 litrelik dandik markalı sular bakkalda 5 buçuk lira. birkaç dakikada aklıma gelenler bunlar. daha bu giderlerin fatura cinsinden korkunç vergilerle şişirilmesi de var ama yazmayacağım onları.
2000 lira bu devirde -tek başına ya da değil- bir evi geçindirmek için yetebilecek bir meblağ değil. sanki hiçbir şeye ödediğimiz fiyatlar deli gibi artmamış gibi, asgari ücrete yapılan zamlardan sonra zekamızla dalga geçer gibi "halkımız yapılan ücret zamlarıyla rahatladı" aforizmaları sıçmak bedava tabii. bol bol böyle sıçmıkları ortaya saçanların evlerine giren ve maaş olarak tahsil ettikleri paranın sıfırlarına da kafam girsin.