bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
tamam.
kaç yıl oldu bilmiyorum.
Bir gün aklım çok karıştı, ne olduğunu anlamadım. sanki kafamın içinde çok fazla insan vardı ve orada büyük bir parti yapmışlardı. tüm gece dans etmiş, bol kalorili müziklerle eğlenmiş, içip içip kusmuş, köşelerde kuytularda sevişmiş ve etrafı dağıtmışlardı. sonuç olarak parti sahibi, yani sanırım ben, çok yoruldum ve dedimki : "buraları yarın toparlarım, şimdi uyuyayım." . ve yarın oldu, ben toparlamadım kafamı, bir işim çıktı herhalde ne bileyim. ödemem gereken telefon fatularım vardı galiba. o ay paralel evrendeki Nilay ile çok konuşmuştum, fatura bayağı kabarmıştır muhtemelen onu ödemeye gittim, evet. neyse işte. ben fark etmeden bu partiler çoğalmaya başladı. bulaşık üzerine bulaşık birikti. masraf üstüne masraf çıktı. iş iyiye gitmiyordu farkındaydım ama bilmiyordum ki bu insanları kim çağırıyor. bir bilsem, gidip derim, " bana bak !" derim "yeter artık! git kendi evinde yap partini! benim eve davet edip durma bu insanları!" derim ama bilmiyorum. e gelenler de misafir zaten, denir mi onlara "gidin sizi istemiyorum ben?" diyemedim.
kafam dağıldıkça dağıldı. artık orası benim kafam değildi, orası şu koskoca evrenin çöplüğü haline gelmişti. e kafamın içi çöpten bir saray olunca ben de çöpçüler kralı oldum. tabiki çıkamıyordum işin içinden. hâlâ çıkamıyorum.
kaç yıl oldu bilmiyorum.
ama içten içe çürümeye başlamamın, kurtlanmamın hikâyesi budur işte.